Na ruim 40 jaar, duizenden transacties en taxaties verder, kan André Kerkhof heel wat vertellen. Daarom is het wel is het aardig om uit die rijke ervaring wat anekdotes op te halen zoals onderstaand.

Geprobeerd wordt om de verhalen regelmatig aan te vullen en ook om enige actuele zaken toe te voegen.

GEVOLGEN VAN EEN TAXATIERAPPORT …

Het leek een makkelijke klus te worden: de directrice van het bedrijf had nog een taxatierapport van een paar jaar geleden, het onroerend goed was sinds die tijd alleen maar meer waard geworden en het bankkrediet hoefde maar "iets" verhoogd te worden. Na de koffie werden de panden "ter plaatse opgenomen" zoals dat zo mooi heet. Het buitenterrein lag er een beetje rommelig bij, maar dat kwam wel meer voor bij bedrijfspanden. Omdat het om een bedrijf ging met nogal wat chemische toestanden, zou dat straks extra onderzoek betekenen naar mogelijke bodemverontreiniging.

Terug op kantoor het taxatierapport van de collega bekeken, dat zag er allemaal heel redelijk uit met een behoorlijke omschrijving, gepaste berekeningen en zowaar ook enkele vergelijkingsobjecten in de buurt.

Voor dat er een handtekening onder een taxatierapport wordt gezet, dien je als taxateur ook zelf te onderzoeken. Daarom maar gegevens opgevraagd bij het kadaster, de gemeente en de provincie. Er bleek wel wat verontreiniging te zijn, maar het viel verder wel mee. Anders was het met de kadastrale informatie: de grond bleek geen eigendom van het bedrijf te zijn maar van de gemeente, met het bedrijf als erfpachter. Hoewel erfpacht op dat bedrijventerrein sporadisch voorkomt, was het een beetje wonderlijk dat in het eerder taxatierapport van de geachte collega met geen woord over erfpacht werd gerept. Een bedrijfspand zonder onderliggende grond is nu eenmaal minder waard dan met de ondergrond.

Een tijdje later reed ik weer langs het pand. Het bedrijf was verdwenen. De bank wilde niet vertellen of dat kwam door mijn taxatie of door iets anders. Nu, vele jaren later, moet ik er nog wel eens aan denken.

VERTALING VAN EEN TAXATIERAPPORT …

Verreweg de meeste woningen zijn best wel gezellig en knus. Je komst is van tevoren aangekondigd, alles is aan kant en de koffie staat meestal klaar, hoewel het nuttigen van dat laatste de hele dag door fysiek een onhaalbare zaak is.

Af en toe is het anders: de voordeur is geblokkeerd door de kattenbak, via de garage moet je slalommen om in de woning te komen, in de woning zijn vijf of zes kinderen druk bezig om de komst van een onderhoudsploeg drastisch te versnellen, vaatwerk is er genoeg zoals je ziet in de keuken, linnengoed, beddengoed en kleding kan lang niet allemaal in de kasten, dat matrassen op een bed liggen is achterhaald evenals het opmaken van bedden en dat een badkamer wordt gebruikt voor waterballet is heel logisch.

Als zo'n woning wordt geveild, of gewoon verkocht moet worden, hoe gaat dat dan? Voor een taxatierapport is het niet zo moeilijk: de wijze van bewoning wordt ingevuld met "de woning wordt intensief bewoond".

Nu weet de beoordelaar van een taxatierapport hoe hij die zinsnede moet vertalen.

DE VALKUIL VAN DOE-HET-ZELVEN …

In Den Haag gebeurt het: daar worden regeltjes verzonnen, een grote rijstebrijberg.

Nu de woningmarkt stagneert en gemeenten moeilijker van hun bouwgrond afkomen, is het particulier opdrachtgeverschap naar voren gehaald om het bouwen te stimuleren. Een ideaal idee: de mensen zelf laten bepalen in wat voor huis zij willen wonen. Zelf (laten) ontwerpen, zelf de bouwvergunning (laten) aanvragen), zelf de aannemer uitzoeken, zelf de materialen inkopen, zelf de bouw begeleiden, zelf ...

Je kunt het ook met meerderen doen en dan wordt het Collectief Particulier Opdrachtgeverschap (CPO). Weg met die standaard woningtypes die iedere ontwikkelaar wel uit een of andere lade weet te toveren. Weg met al die kostenverhogende tussenfases als ontwikkelingskosten, onnodige kostenverhogende winsten, verkoopkosten, makelaars, giga-dure meerwerkopties en ga zo maar door. Zelf het ideale huis (laten) ontwerpen en bouwen: de ultieme droom.

Op de televisie is het al geweest: die mooie voorbeelden van door mensen zelf bedachte en in eigen opdracht laten bouwen woningen op het zelf gevonden stukje grond.

Het wordt beslist een vervolgserie op tv: die zielige particulier die niet opgewassen was tegen die aannemer; die toch net niet de goede materialen wist in te kopen; die er te laat achter is gekomen dat een huis (laten) bouwen niet iets is dat je er "even" bij kunt doen. Terwijl adequate begeleiding bij CPO zeer goed mogelijk is.